Praca specjalistów
PSYCHOLOG
mgr Jolanta Cz.
❖ Zajęcia pedagogiczne – indywidualne oraz grupowe zabawy i ćwiczenia mające na celu rozwijanie umiejętności edukacyjnych ( w zależności od potrzeb)
ŚRODA- 8.00-14.30
PRACA ZDALNA
„Zabawa uczy i rozwija”
propozycje ćwiczeń rozwijających 1, grudzień 2021
dla dzieci w wieku 3 do 4 lat
Dobry nastrój to podstawa:)
Lubimy bawić się razem z dzieckiem, dbamy o pozytywne nastawienie i dobry nastrój zarówno dziecka, jak i własny, by zabawa przynosiła dobre rezultaty i pozwalała na budowanie więzi.
By pobudzić motywację do działania proponuję zabawę z rozpoznawaniem kształtów. Potrzebujesz kartkę, ołówek i trzy klucze różniące się kształtem i wielkością.
Prosisz dziecko, by obserwowało, kiedy będziesz obrysowywał kształt kluczy, kładąc je po kolei na kartce. Dziecko może dotknąć kluczy, poobracać w dłoni, zapytać co otwierają. Zaspokój jego ciekawość, ale na końcu zatrzymaj wszystkie klucze w dłoni i poleć, by dziecko dokładnie przyglądnęło się narysowanym kluczom. Pokaż jeden z kluczy i poproś, by wskazało, który to jest z narysowanych na kartce. Jeśli zgadnie – ma punkt, jeśli nie – pozwól dopasować klucz do rysunku, dopóki nie odnajdzie właściwego.
Pewnie będzie chciało odnaleźć pozostałe klucze i zdobyć dodatkowe punkty.
Z pewnością ta wesoła zabawa pobudzi dziecko do dalszej współpracy.
/Oczywiście klucze należy po zabawie zabezpieczyć:))) /
Zabawa rozwijająca współpracę i percepcję wzrokową
Odwróć kartkę, na której są narysowane klucze na drugą stronę i narysuj kształt koła. Zapytaj czy zna ten kształt . Z pewnością odpowie, że to koło. Wówczas poproś, by odnalazło w mieszkaniu , wskazało dłonią i nazwało 5 przedmiotów o kształcie koła. To polecenie pobudzi dziecko do ruchu i pozwoli odreagować napięcie, będąc źródłem radosnych doświadczeń.
Po odnalezieniu poszukiwanych przedmiotów narysuj na kartce prostokąt / jeśli dziecko nie zna nazwy to ją wymień i poproś o powtórzenie /. Następnie wydaj polecenie, by odnaleźć 3 rzeczy w kształcie prostokąta. Ostatnim szukanym kształtem będzie kwadrat – pewnie uda się znaleźć 3 rzeczy o tym kształcie /jeśli dziecko będzie potrzebowało twojej podpowiedzi, możesz pomóc na przykład zagadką /.
Zabawa rozwijająca wyobraźnię i motorykę małą
Do proponowanej zabawy potrzebne będą kredki, kartki, klej i powycinane z kolorowego papieru koła / jeśli nie ma kolorowego papieru to koła na kartce rysuje rodzic /.
Na kartkę przyklej jedno koło i poproś dziecko, by przypomniało, jakie przedmioty w domu miały kształt koła. Jeśli była to głowa misia, to na przyklejonym kółku rysujesz oczy, nos, pyszczek, dorysowujesz uszy, brzuch i pozostałe części misia. Następnie przyklejasz obok drugie kółko i polecasz, by dziecko narysowało swojego misia.
Potem przyklejasz kolejne kółka i zabawa powtarza się, choć teraz zachęcasz dziecko do samodzielnych prób rysowania / pewnie będzie to samochód, który ma koła, talerzyk lub miska, serwetka albo poduszka, pomarańcza, jabłko lub cebula, piłka albo balonik, dywanik albo gąbka – to zależy od wskazanych przez dziecko przedmiotów w mieszkaniu /.
Pochwal za wszystkie próby narysowania przedmiotów, ważniejsze od efektów i doskonałości jest podjęcie aktywności i wysiłku:))
Zabawa rozwijająca myślenie skojarzeniowe i percepcję słuchową
Poproś, by dziecko uważnie słuchało i spróbowało odgadnąć, o jakim zwierzęciu jest zagadka.
Czytając zagadki posadź dziecko w taki sposób, by nie od razu widziało obrazek zwierzęcia. W razie potrzeby przeczytaj zagadkę jeszcze raz, a dopiero potem pomóż dziecku pokazując obrazek.
Wesołej zabawy!
Opracowanie: psycholog Jolanta Cz.
„Zabawa uczy i rozwija”
propozycje ćwiczeń rozwijających 1, grudzień 2021
dla dzieci w wieku 5 do 6 lat
Dobry nastrój to podstawa:)
Na dywanie rozciągamy skakankę lub sznurek– imitacja liny nad przepaścią.
Przygotowujemy koszyk lub wiaderko i piłeczki lub małe pluszaki – to rzucanie do celu.
Rozkładamy kocyk na podłodze do czołgania się na rękach.
Zachęcamy dziecko, by wykonało po kolei wszystkie ćwiczenia: powoli stopa za stopą z rozłożonymi rękami pokonało przepaść po linie / nie może się podpierać drugą nogą, choć to może być trudne i będzie potrzebować pomocy, czyli przytrzymania za rękę /; następnie z zaznaczonego miejsca wykonuje 5 rzutów do celu, w końcu ślizgając się na kocyku bez pomocy nóg, tylko odpychając się rękami dociera do celu.
Po wykonaniu tych zadań pytamy dziecko , co dla niego było najłatwiejsze, a z czym miało trudność. W ten sposób poznaje swoje mocne strony i wie nad czym musi popracować, by być sprawne. Proponujemy dziecku poćwiczenie tej sprawności, która była najtrudniejsza dla niego
/ ucząc w ten sposób pokonywania niepowodzeń /.
Ćwiczenia w rozpoznawaniu uczuć i radzeniu sobie z nimi
Zapytaj dziecko, jak dzisiaj się czuje, jaki ma nastrój. Zapytaj dalej, dlaczego ma taki nastrój? Jeśli twierdzi, że jest smutne i wie dlaczego, prosimy by zastanowiło się, jak może poprawić sobie nastrój? Jeśli natomiast jest w dobrym nastroju cieszymy się z tego faktu, ale też wskazujemy, że innym ludziom może być smutno i my sami też mamy czasem gorszy nastrój z różnych powodów.
Zastanów się razem z dzieckiem, czy zna sposoby, żeby się rozweselić? Z pewnością Twoje dziecko będzie wypowiadało dużo takich sposobów, a Ty spisz je na kartce. Pochwal dziecko za wszystkie podane przykłady, nawet jeśli są nierealne, „szalone”, „nie z tej ziemi”, czy trochę niezgodne z ogólnie przyjętymi formami zachowania. Kiedy wykorzystacie już wyobraźnię i znajdziecie wiele sposobów na poprawę nastroju porozmawiajcie, które z nich można zrealizować, a które nie /np. nie można polecieć samolotem do Afryki /. Porozmawiajcie, których nie da się zrealizować z innych powodów / np. bardzo głośne hałasy przeszkadzają sąsiadom, skakanie po meblach jest niebezpieczne i niszczy je /. W końcu stwórzcie listę takich sposobów na rozweselenie, jakie można zrealizować i powieście w widocznym miejscu. Spróbuj umówić się z dzieckiem, że kiedy będzie chciało rozweselić się, to skorzysta z tej listy i będzie wybierało każdego dnia jeden ze wskazanych sposobów. Miło, jak będziesz mu w tym towarzyszyć, bo gdy dzielimy z kimś radość, to jest ona podwójna:)))
Ćwiczenia w rozwijaniu myślenia z logicznym następstwem zdarzeń
Zachęcamy dziecko do narysowania historyjki obrazkowej o dziecku, które było smutne i znalazło sposób na rozweselenie. Kartkę A4 dzielimy na 4 części. W górnej lewej kratce, w lewym górnym rogu narysuj małą kropkę – to początek historyjki: tam dziecko narysuje pierwszy obrazek rozpoczynający komiks; w kolejnej prawej górnej kratce będą 2 kropki – tam dziecko narysuje drugi obrazek, będący rozwinięciem historyjki. Trzy kropki będą w dolnej lewej kratce, a cztery w prawej, dolnej kratce, w której będzie ostatni rysunek – zamykający historyjkę.
Jeśli dziecko ma kłopot z zrozumieniem polecenia, narysuj sam pierwszy swoją historyjkę, by pomóc w rozpoczęciu własnej przez dziecko. Po zakończeniu rysowania poproś, by dziecko opowiedziało po kolei co dzieje się na każdym obrazku i zapisz historyjkę. Miło jest po jakimś czasie wrócić do swoich rysunków i prac, przypominając sobie wspólnie spędzony czas.
Zabawa relaksacyjna
Do zabawy usprawniającej dłonie potrzebne będą małe guziki lub nasiona fasoli i butelka po wodzie mineralnej.
Fasolki wsypujemy do niewielkiej miseczki, około 30 sztuk i prosimy dziecko, by posługując się tylko jedną ręką wkładało fasolki do butelki / po jednym ziarenku /. Potem następuje zmiana ręki. Ważne jest by dziecko samodzielnie trzymało drugą ręką butelkę i obie ręce były w tym samym czasie aktywne.
Zabawę można wykonać na czas, a przy kolejnej próbie bawić się w „bicie rekordu szybkości”.
To wesoła zabawa, która wywoła śmiech i zrelaksuje dziecko po wysiłku umysłowym.
Opracowanie: psycholog Jolanta Cz.
Rozwijanie empatii
14.04.2021r.
Nie oceniaj,
zanim nie przejdziesz jednej mili
w moich mokasynach.
Przysłowie indiańskie
Jedną z ważnych cech, dzięki, której możemy nawiązywać zdrowe, głębokie relacje jest empatia. Uczucia są nie tylko zwierciadłem naszej osobowości, ale przede wszystkim oknem na innych ludzi. Dlatego też, zdaniem Daniela Golemana (twórcy pojęcia inteligencji emocjonalnej) częścią inteligencji emocjonalnej jest także umiejętność "poznania, co czują inni. Kto jest wrażliwy na uczucia innych, łatwiej reaguje na ukryte sygnały, które pokazują nam, czego ktoś potrzebuje albo czego sobie życzy"
Dziecko potrzebuje umiejętności wczucia się w położenie drugiego człowieka, zrozumienia jego myśli i uczuć, respektowania tych uczuć i odpowiedniego na nie reagowania. Wychodząc od swoich własnych doświadczeń wczuwamy się w osobowość drugiego człowieka. Dziecko, które nauczyło się poważnie traktować swoje własne uczucia, nie będzie lekceważyć uczuć innych. A poprzez zajmowanie się innymi dowie się wiele o sobie samym.
Dziecko nie “współczujące” z innymi nigdy nie będzie posiadało wystarczających umiejętności nawiązywania relacji. Może to być przyczyną wielu frustracji, nieporozumień, a nawet zachowań agresywnych i niebezpiecznych. Dzieci, które nie potrafią współodczuwać z innymi zazwyczaj są silnie skoncentrowane na własnej osobie. W grupie często negują odczucia innych i zdają się nie rozumieć, że każdy człowiek ma swoje potrzeby wyrażania emocji.
Podstawowe lekcje empatii mają miejsce już bardzo wcześnie, np. w wymianie spojrzeń i dźwięków między matką i dzieckiem. "Matka kołysze dziecko nie tylko w ramionach, ale też w swoim spojrzeniu i swojej świadomości". Kiedy matka mówi do swojego dwumiesięcznego dziecka, jej ruchy stają się równomierne i stonowane. Mówi ciszej i łagodniej, jest skoncentrowana, czekanie i obserwowanie zajmuje jej tyle czasu, co mówienie. W śpiewie i zabawie utrwala się stopniowo komunikacja między rodzicami i dzieckiem. Któż z nas nie piszczał z radości, kiedy na kolanach matki mógł bawić się w konika, albo fruwał wysoko jak samolot nad głową taty. Interakcje te dają dziecku uspokajające poczucie, że jest rozumiane i ważne dla kochającej go osoby. Sześciomiesięczne dziecko nie jest zainteresowane tak bardzo kontaktem z innymi dziećmi, jak badaniem przedmiotów wszystkimi zmysłami, ssaniem ich albo uderzaniem nimi o podłogę.
Roczne dzieci prawie nie zwracają uwagi na siebie nawzajem, gdy przebywają w tym samym pokoju. Otoczenie całkowicie pochłania ich uwagę. Dopiero pod koniec pierwszego roku życia dziecko dokonuje egzystencjalnego odkrycia: Nie jestem sam na świecie! Są jeszcze istoty, które wyglądają tak jak ja i mówią tak jak ja. Świat nie jest tylko dla mnie, ale również dla innych! W wieku około 15 miesięcy dzieci zaczynają świadomie postrzegać siebie nawzajem i zajmować się sobą. Z zapałem naśladują dorosłych i uczą się postrzegać innych jako osoby z odrębnymi uczuciami. Jednak w tym wieku dziecko nie potrafi jeszcze wczuwać się w położenie drugiego człowieka. Myślami znajduje się w chwili obecnej, tu i teraz.
W wieku 2 lat dziecko zauważa, że jego uczucia różnią się od uczuć innych dzieci i dorosłych. Zauważa, że jest różnica między jego ogromną przyjemnością, kiedy na przykład ciągnie za obrus, aż wszystkie filiżanki z hukiem spadną na ziemię, a złością jego matki, gdy to zobaczy. Z drugim rokiem życia możemy zaobserwować u dziecka reakcje pocieszania osoby smutnej, przytulanie, całowanie. Dziecko wraz z rozpoczęciem drugiego roku życia zaczyna powoli rozumieć co oznacza cierpienie i smutek innych. Stosuje gesty, których samo spodziewałoby się otrzymać.
Około 3 roku życia dokonuje się przemiana znacząca dla rozwoju jego empatii. Dziecko wie, co należy do niego i że trzeba się o to troszczyć. Z czasem, kiedy dorasta nabywa umiejętności rozpoznawania uczuć z mimiki twarzy innych.
W późniejszym dzieciństwie zdolność empatii jest stosunkowo dobrze rozwinięta. Dziecko jest w stanie pojąć zmartwienia pojedynczego człowieka albo wczuć się w sytuację całej grupy. Jest świadome również, że ta sama sytuacja może wywołać u jednego człowieka radość, a u innego smutek lub złość. W wieku wczesnoszkolnym dziecko zaczyna swobodnie nazywać emocje i odczucia, a także nabywa umiejętność adekwatnego reagowania na emocje i uczucia innych.
W wieku dorosłym ciekawostką jest to, że gdy zarażeni ziewaniem innych także ziewamy, oznacza to, że posiadamy dobrze wykształconą empatię. Psycholodzy z uniwersytetu Albany udowodnili, że ludzie o szczególnie empatycznych charakterach wczuwali się w zmęczenie innych i pozwalali nim zarazić, niewrażliwi- nie.
Sposoby na rozwijanie empatii u dzieci:
- Rozwijajmy emocjonalne więzi z dzieckiem i wykorzystujmy je tak często, jak to tylko możliwe. Przede wszystkim we wczesnym dzieciństwie maluch potrzebuje dużo kontaktu fizycznego, czułości i przytulania.
- Uczmy dziecko troskliwego obchodzenia się z przedmiotami w jego otoczeniu. Unikajmy podejścia: zepsute- wyrzucone. Szacunek do człowieka rozpoczyna się od szacunku do drobnych rzeczy w życiu codziennym.
- Każda choćby największa kłótnia powinna zakończyć się pogodzeniem przed zaśnięciem, czy pożegnaniem, np. "O naszej porannej sprzeczce porozmawiamy jeszcze w spokoju. A teraz życzę ci miłego dnia. Kocham cię!
- Rozmawiajmy o uczuciach naszych i innych ludzi. Dzięki temu dziecko nauczy się stopniowo wczuwać w położenie innych.
- Unikajmy porównującej krytyki: :Twój brat jest mądrzejszy!" albo "Dziewczynki są grzeczniejsze", czy też "Twoja koleżanka jest bardziej wysportowana"
- Ćwiczmy sztukę aktywnego słuchania. Okazujmy zainteresowanie światem uczuć dziecka. Uczmy je uważnie słuchać swoich kolegów. Pomogą w tym pytania: "Czy wiesz, co twój kolega lubi robić, gdzie mieszka, czy ma przyjaciół, rodzeństwo?"
- Poszerzajmy horyzont empatii dziecka: "Jak myślisz, jak czuje się dziecko, które zgubiło pluszowego misia. Czy możesz mu jakoś pomóc?"
- Czytajmy historie opowiadające o emocjach bohaterów. Polecam książeczki o przygodach Misia Remisia autorstwa Pascale Vedere i Denise Chabot oraz całą serię bajek o sympatycznym żółwiku Franklinie autorstwa Paulette Bourgeois. Bajki te w większości zostały sfilmowane, dzieci chętnie je oglądają, ale warto, aby oglądały je z rodzicami, którzy będą mogli nazywać to, co czują bohaterowie, a tym samym rozwijać świadomość emocjonalną i empatię swoich dzieci.
- Pamiętajmy jednak, że żadna książka dla dzieci nie zastąpi żywego przykładu rodziców, okazujących zainteresowanie swoim dzieckiem.
Artykuł opracowano na podstawie książki:
"Skarbnica edukacji dobrego serca" autorstwa Charmaine Liebertz
oraz artykułu:
https://blog.dooplacenia.pl/2020/01/27/empatia-u-dzieci-jak-przebiega-jej-rozwoj-dlaczego-jest-wazna-w-wychowaniu-dziecka/
Integracja sensoryczna
07.04.2021r.
Dobrze funkcjonujące zmysły pozwalają nam bez przeszkód poznawać otaczający świat. Układ nerwowy odbiera informacje ze wszystkich zmysłów, interpretuje je i przekształca w odpowiednie reakcje. Zaburzenia przetwarzania sensorycznego pojawiają się, gdy sygnały sensoryczne nie są odpowiednio organizowane, aby wywołać właściwe reakcje. Zmysłowo- ruchowy sposób odbierania świata jest dominujący dla małych dzieci i szczególnie ważny dla ich rozwoju. Dlatego tak istotne staje się prawidłowe funkcjonowanie zmysłów. Zbyt intensywna lub obniżona ich czynność w znaczącym stopniu może utrudnić dzieciom prawidłowy rozwój.
Dotyk jest najważniejszym systemem zmysłowym. Istotne dla rozwoju są zarówno wrażenia odbierane przez dłonie, jak i przez stopy, twarz, głowę itd. Zmysł dotyku odpowiada za kształtowanie się schematu ciała, odbiera wrażenia ciepła, zimna, bólu. Nasza skóra pozostaje w kontakcie z wieloma bodźcami jednocześnie.
Przedsionek (znajduje się w uchu wewnętrznym) umożliwia nam odpowiedź na pytania: czy poruszamy się, czy stoimy, czy leżymy. System przedsionkowy pracuje także wtedy, kiedy stoimy albo siedzimy, ponieważ odpowiada za utrzymanie równowagi. Nasza postawa ciała oraz napięcie mięśniowe w jakimś sensie zależne są od informacji pochodzących z błędnika.
Propriocepcja umożliwia nam odbiór wrażeń płynących z mięśni, stawów i ścięgien. Wrażenia te powstają przede wszystkim w czasie ruchu i kompresji stawów, wpływają na naszą pozycję ciała, planowanie ruchów i dostosowanie ciała do różnych zadań ruchowych.
Wzrok umożliwia nam ocenę otoczenia, m.in. pod względem wielkości, wysokości, koloru oraz dobrą orientację w przestrzeni.
Słuch jest ważnym zmysłem z punktu widzenia uwagi. Dostarcza nam informacji na temat bodźców dźwiękowych obecnych w środowisku. Umożliwia słyszenie, słuchanie, rozpoznawanie dźwięków i orientację w otoczeniu.
Smak i węch to zmysły, które ściśle ze sobą współpracują. Wywierają wpływ na nastrój i emocje. Działają na naszą pamięć, stąd ich zastosowanie w terapii.
Dzieci, u których procesy integracji sensorycznej przebiegają prawidłowo scalają informacje zmysłowo-ruchowe i są w stanie wykorzystać je do adekwatnego działania. Trudności z przetwarzaniem i interpretacją bodźców powodują u dzieci duży dyskomfort. Przejawia się on między innymi problemami w dostosowaniu swoich reakcji do siły bodźca. Dzieci te reagują nadmiernie na dotyk, który innym może się wydawać miły. Źle reagują na nadmiar bodźców wzrokowych, słuchowych, czy węchowych. Ich reakcje mogą być nagłe i zupełnie nieprzewidywane. Są też dzieci z podwrażliwością zmysłową, która wiąże się z wysoką tolerancją na bodźce. Dzieci te nie zauważają wielu bodźców wokół siebie i reagują dopiero wtedy, gdy bodźce są naprawdę silne. Takie dzieci często sprawiają wrażenie ospałych, niezainteresowanych otoczeniem. Niektóre z nich same poszukują silnych doznań, np. potrafią bardzo długo kręcić się na karuzeli, skakać, badać otoczenie za pomocą węchu, smaku, słuchu i wzroku.
Nie ma jednoznacznie określonej przyczyny powstawania takich problemów. Wiemy, że czynnikami, które niosą ze sobą ryzyko są: choroby matki podczas ciąży, niedotlenienie okołoporodowe, ubogie lub nadmiernie stymulujące środowisko dziecka.
Wybrane objawy świadczące o trudnościach z przetwarzaniem bodźców zmysłowych
Dziecko:
- ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem (preferuje dania papkowate)
- źle toleruje takie czynności jak mycie i obcinanie włosów, obcinanie paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, czyszczenie nosa, uszu itp.
- wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie i nie jest to spowodowane brakiem treningu
- ma problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem, zwłaszcza zapinaniem guzików i sznurowaniem butów
- ma słabą równowagę - potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, bardzo często ma siniak czy zdrapanie
- podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp.
- jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu
- trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza
- jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie, bywa uparte
- porusza się zbyt szybko lub za wolno w stosunku do innych dzieci
- z trudem opanowuje nowe umiejętności ruchowe, np. jazda na rowerze, rzucanie i łapanie piłki
- schodząc po schodach częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi
- ma niezgrabne ruchy: zbyt zamaszyste, kanciaste; często zdarza mu się: rozlać mleko, strącić wazon, rozsypać cukier, nieumyślnie wchodzi na dzieci, potrąca je
- niewłaściwie, czy wręcz dziwacznie trzyma przedmioty, np. sztućce, nożyczki, przybory do pisania
- unika zabaw z użyciem mas plastycznych, używania kleju czy malowania palcami
- często nie ma dominacji jednej ręki i żadna nie jest dostatecznie sprawna
- ma kłopoty z wycinaniem, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem
- nie lubi zabaw typu baraszkowanie, np. turlanie się na podłodze, podskakiwanie, przewroty
- sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy
- nie lubi karuzeli lub przeciwnie - uwielbia
- gdy jest głośno, jako jedyny zatyka uszy, ucieka, krzyczy, płacze
- skarży się na dyskomfort powodowany przez metkę na ubraniu, skarpetki, obcisłe ubrania, ściągacze
Problemy wynikające z zaburzeń integracji sensorycznej mogą w znacznym stopniu utrudniać codzienne funkcjonowanie dziecka. W związku z tym, należy rozpoznawać je jak najwcześniej, aby udzielić dziecku pomocy w formie terapii. Terapia integracji sensorycznej (SI) wspomaga rozwój układu nerwowego dziecka. Oparta jest głównie na zabawie, zaś ćwiczenia dostosowane są do poziomu rozwojowego dziecka. Wśród używanego sprzętu są różnego typu huśtawki, hamaki, platformy równoważne, duże piłki i wałki, deskorolki, talerze obrotowe, itp. W czasie terapii dziecko ma nie tyle nauczyć się konkretnych umiejętności, ile usprawnić bazowe systemy sensoryczne i procesy nerwowe, leżące u podłoża tych umiejętności. Czas trwania terapii wynosi od 6 miesięcy do 2 lat (w zależności od stopnia zaburzeń i trudności, częstotliwości zajęć oraz motywacji dziecka do wykonywania ćwiczeń).
Drogi Rodzicu!
Jeśli zauważyłeś niepojące objawy u swojego dziecka, nie zwlekaj! Zgłoś się na konsultacje do certyfikowanego terapeuty integracji sensorycznej. Wcześniej można wypełnić kwestionariusz sensomotoryczny, który znajduje się po linkiem:
https://pstis.pl/pl/html/index.php?str=podstrona_kwestionariusz
Artykuł pracowano na podstawie książki: "Sensoryczny Bruno- historia chłopca z nadwrażliwością systemów zmysłowych", autorstwa pani Marty Wiśniewskiej oraz:
https://dziecisawazne.pl/co-to-jest-integracja-sensoryczna/
Interesujące linki:
https://logmedporadnie.pl/terapeuci/terapia-si-terapia-integracji-sensorycznej-oswiecim/
https://fasada.org.pl/integracja-sensoryczna-co-to-takiego/
http://www.pstis.pl/pl/html/index.php?str=podstrona_objawy
https://www.medonet.pl/zdrowie,integracja-sensoryczna---opis--rodzaje-zaburzen--cwiczenia-na-integracje,artykul,1728537.html
31.03.2021r.
W zdrowym ciele zdrowy duch
Słynna łacińska sentencja tłumaczona w języku polskim: "W zdrowym ciele zdrowy duch"
oznacza nic innego jak to, że trzeba dbać o sprawność i siłę fizyczną, gdyż od nich zależy kondycja psychiczna człowieka.
Oto kilka najważniejszych argumentów:
- Aktywność fizyczna przyczynia się do intensywniejszego wydzielania serotoniny, czyli „hormonu szczęścia”. Regularny trening wpływa na dobre samopoczucie.
- Ruch i zdrowy wysiłek pozwalają oderwać się od problemów dnia codziennego, a także rozładować napięcie i stres w bezpieczny sposób.
- Uprawianie sportu jest polecane wielu osobom z problemami natury psychicznej (np. depresja, choroba afektywna dwubiegunowa), czy zmagającymi się z nałogami.
- Efekty uprawiania sportu podnoszą samoocenę (np. atrakcyjniejsza sylwetka).
Sport pozytywnie wpływa także na procesy poznawcze takie jak: zapamiętywanie, myślenie, przetwarzanie informacji, koncentrację uwagi.
Podobno Einstein wpadł na teorię względności podczas jazdy na rowerze. Faktem są wyniki badań naukowych dowodzące, że dzięki ćwiczeniom w ośrodku pamięci tworzą się nowe komórki mózgowe. Badania wyraźnie wskazują na to, że trening wpływa pozytywnie na szybkość, z jaką przetwarzamy informacje. Profesorowie D. Reynolds i R. Nicolson wykazali, że ćwiczenia poprawiają pamięć, a uczniowie aktywni fizycznie uzyskują lepsze wyniki w zadaniach sprawdzających rozumienie czytanego tekstu.
W Szwecji przed kilku laty przeprowadzono badania kondycyjne i testy na inteligencję dla ponad 1,2 mln osiemnastolatków. Wyniki były jednoznaczne – osoby w dobrej kondycji fizycznej i ćwiczące regularnie uzyskiwały bardzo dobre wyniki w testach na inteligencję i lepsze wyniki testów sprawdzających wiedzę, niż ich rówieśnicy, którzy o kondycję fizyczną nie dbali.
Dobrą informacją jest to, że nie trzeba prowadzić długich, męczących treningów, ponieważ nawet minuty ćwiczeń stymulują pracę mózgu.
Dzieci najlepiej uczą się przez zabawę i naśladowanie, dlatego proponuję Państwu adresy stron internetowych, na których znajdziecie wiele różnych zabaw, gdzie dzieci ćwiczą i bawią się aktywnie. Wasze dzieci mogą włączać się w te zabawy poprzez wzorowanie się i powtarzanie aktywności ruchowych.
Zapraszam :)
Propozycje dla 3-4 latka
Piosenki nie tylko do śpiewania, ale i do zabawy ruchowej dla dzieci:
1. Poznaj warzywa:
https://www.youtube.com/watch?v=OUr9vxPFpZo&t=13s
2. Smak owoców:
https://www.youtube.com/watch?v=Nkzi1-WhcI0&t=34s
3. Pociąg, pociąg
https://www.youtube.com/watch?v=il3Cxe-NzeA
4. Piosenka o kurce
https://www.youtube.com/watch?v=5bJA1nOyLfU
Zabawy dywanowe:
1. Rowerek:
https://www.youtube.com/watch?v=D6IK5J7jl20&t=3s
2. Jeże
https://www.youtube.com/watch?v=4XPgOLV-5ls
3. Gili, gili
https://www.youtube.com/watch?v=DZ9finhp7BA
4. Raz, dwa, trzy
https://www.youtube.com/watch?v=FBM-o-jqsLg
Propozycje dla 4-5 latka
Zabawy z muzyką w domu dla dzieci:
1. Przyleciała mucha i zrobiła bzzzz
https://www.youtube.com/watch?v=IEea96ob6pI
2. Gimnastyka rączek
https://www.youtube.com/watch?v=l91cyahu83o
3. Rączki klaszczą
https://www.youtube.com/watch?v=-0Y5XtID06o
4. Kolory
https://www.youtube.com/watch?v=Cmg8HxAzpA8
5. Kto jak skacze
https://www.youtube.com/watch?v=LNouuY9zrKQ
6. Najpierw skłon
https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ
7. Skaczemy, biegniemy
https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA
Propozycje dla 5-6 latka
1. Część 1
https://www.youtube.com/watch?v=x9F1oqntz_o
2. Część 2
https://www.youtube.com/watch?v=LUCtGfVyKC4
3. Ptaszki fruwają
https://www.youtube.com/watch?v=zn2ihUfMV_M
4. Maszynista zuch
https://www.youtube.com/watch?v=i76ClBnx2Ik
5. Boogie Woogie
https://www.youtube.com/watch?v=sXqaZUp2N-w
6. Tańce połamańce
https://www.youtube.com/watch?v=MG6iPAU2b0I
7. Zatańcz ze mną
https://www.youtube.com/watch?v=S9xKmJqsvyA
8. Duży i mały skok
https://www.youtube.com/watch?v=InxomdEHL8M
Na koniec piramida aktywności fizycznej dla dzieci:
https://ncez.pl/upload/piramida-aktywnos-ci-fizycznej-dla-dzieci-1-.pdf
Aktualności
Kontakt
-
Miejskie Przedszkole nr 74
AL. ROŹDZIEŃSKIEGO 96, 40-203 KATOWICE - 32-2589-770